ارائه‌ی مدلی برای بررسی میزان تأثیرات قابلیت یادگیری سازمانی بر نوآوری

امروزه نوآوری و خلاقیت اصلی‌ترین جزء تکنولوژی و موتور اصلی ایجاد درآمد و مزیت رقابتی سازمان به‌شمار می‌آید. یکی از اصلی‌ترین آغازگران نوآوری، یادگیری است. از سوی دیگر بنابر ادبیات، قابلیت یادگیری سیستمی زیربنای اصلی یادگیری و تحول در سازمان است. در این نوشتار سعی داریم با بررسی حوزه‌های دوگانه‌ی نوآوری و قابلیت یادگیری شباهت‌های موجود در این حوزه‌ها و مفاهیم مشترک آن‌ها را استخراج کرده و ارتباطات بین آن‌ها را مشخص کنیم. سپس این ارتباط را از طریق تجزیه و تحلیل خوشه‌یی و تحلیل فاکتور تأییدی مورد بررسی عمیق‌تر قرار داده و با تقسیم‌بندی سازمان‌ها برمبنای نوآوری‌شان فاکتورهای قابلیت یادگیری را در بستر گروه‌های سازمانی مختلف مورد تحلیل قرار می‌دهیم. نهایتاً با استفاده از روش تحلیل فاکتور تأییدی به بررسی صحت ارتباط به دست آمده می‌پردازیم. به این ترتیب، سؤال اصلی مطرح در این نوشتار این است که چگونه برخی فعالیت‌های عملی در حوزه‌ی قابلیت یادگیری منجر به بهبود فعالیت‌های نوآوری می‌شوند.